- ALBERTUS Magn
- ALBERTUS Magnprofessione Augustinianus, genere Patavinus, Thomae Aquinatis praeceptor, in Academia Parisiensi Encyclopaediam, ac praesertim Theologiae scientiam hausit, quam in universa postea disseminavit Italia. Alii Germanum faciunt Dominicanum, in Sueviae agro Lavingensi, ex Regulis Bolstadiensibus ortum, et Episcopum Ratisbonensem fuisse, sed sponte resignatô Episcopatu, ut studiis vacare commodius posset, Coloniae vixisse, ibique A. C. 1280. vitae 87. obiisse. Vide Leand. l. 1. de Viris Illustr. Voss. de Scient. Mathem. c. 16. §. 9. c. 20. § 8. etc. 43. § 20. Albertus Germanice significat Allbright, ut Epiphanius, Phaedrus, Eudoxus, Lucilius, Illustrius, Fulgentius. Nam Bert, et Beort, est illustris, clarus, ut Alfricus, et Rhenanus interpretantur. Et Bertha Domina Germana apud Graecos dicta est Eudoxia, ut ait Luitprandus. Et qui olim Ecbert, Sebert, Ethelbert, in recentioribus scriptis vocantur Ecbright, Sebright, Ethelbright. Camdeno, Nic. Lloydius. Ei Maximi cognomen Gymnasiorum onmium consensus, nisi publico voto Christiana verecundia restitisset, deserebat, Iovius in Elogiis. In dicendo Gothicum sapit et Barbarum: inter Peripateticos tamen nominis celeberrimi, Cael. Rhodig. l. 1. c. 11. Vir eruditionis admirandae, quem divinarum rerum pauca, humanarum forte nulla latuerunt, Sixt. Senensi. in Biblioth. Necromantiae immerito accusatus, Labbaeo. Dominicanus quibusdam fuit ex nobilissima Dynastarum Bolsatensium familia, Lavingae natus, Guil. Croweus Elencho Script. in S. Scripturam. Eius in utrumque Test. Commentaria exstant inter Opera in fol. tomis 21. Lugd. 1651. Idem.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.